اندیشه آینده | شماره نهم

هر شب، شهر دوباره تکرار می‌شود؛ با چراغ‌هایی روشن، صف‌هایی منظم و ماشین‌هایی که بی‌پرسش می‌رانند. تصویر آشناست؛ راه‌ها روشن، بوق‌ها بلند، مقصدها معلوم. اما کافی‌ست چشم از این باند روشن برداری و اندکی به کنارها خیره شوی، آن‌گاه سایه‌ای را می‌بینی که آرام و بی‌صدا، راهی دیگر را برگزیده است.
در تصویر روی جاده، همه چیز سر جای خودش است؛ از ردیف منظم چراغ‌ها تا بوق‌های هماهنگ شهروندانی شتابزده. اما آن کارِ بی‌قاعده همان‌قدر واقعی‌ست؛ عبوری بی‌هیچ هیاهو، بی‌هیچ ادعای سبقت، بی‌هیچ شتاب. آرام در مسیر خلوت شب پیش می‌رود. نه قصد سبقت دارد، نه نیت تقابل. فقط دیگر نمی‌خواهد از میان شلوغی‌ها عبور کند. فقط ترجیح داده در رانندگی بی‌تابلو، بی‌ترافیک، اما بی‌تعلق، راهش را جدا کند.
این جا سخن از مردمانی‌ست که در هیچ قاب رسمی، چهره‌شان پیدا نیست؛ اما حضورشان را می‌توان در سکوت پیاده‌روها، در خاموشی شبانه‌ خانه‌ها، در توقف‌ها، در نگفتن‌ها و در انتخاب مسیرهای موازی دید. آنان‌ها نه قهر کرده‌اند، نه جنگیده‌اند، فقط جایی آن‌که باید دیده شوند، آهسته مسیر را کج کرده‌اند.
در این شماره از «اندیشه آینده»، همراه آن‌ها خواهیم شد که بی‌هیچ قاعده، بی‌هیچ شعار، به کسانی که دیگر منتظر دعوت نمانده‌اند، دیگر سر صف نایستاده‌اند. آنان‌ها راه خود را می‌سازند، با مصالح روزمرگی، با سکوت…
شاید تنها چیزی که در این تصویر روشن است، همین تاریکی است؛ تاریکی مسیری که دیده نمی‌شود اما طی می‌شود. مسیری که رسمی نیست، اما واقعی‌ست. شاید این عبور، آغاز یک زبان تازه باشد؛ زبانی که دیگر در نقشه رسمی ثبت نشده، اما در حافظه مردم حک شده است.

برای سفارش از طریق ایمیل با ما در ارتباط باشید: ayandeandishe@gmail.com